Mercy Ships wil als christelijke organisatie hoop en genezing brengen in ontwikkelingslanden. De organisatie helpt de armste onder de armen ongeacht ras, geslacht of levensovertuiging. De internationale bemanning bestaat uit zeevaartofficieren, artsen, verpleegkundigen, onderwijzers, technici, land- en waterbouwkundigen en vele andere vrijwilligers.
Mercy Ships
Oogarts Steven Janssen zet zich tijdens zijn vrije tijd in voor de organisatie Mercy Ships. Als chirurg gaat hij op een hospitaalschip aan de slag om in Afrika mensen te opereren zodat ze opnieuw de kans krijgen op een normaal leven.
Levens veranderen
Deze vrijwilligers bieden hun hulp gratis aan om levens te veranderen. Dit doen we door het opzetten van ontwikkelingsprojecten samen met de plaatselijke bevolking. De organisatie werkt steeds op verzoek van de regering van het ontwikkelingsland. Het schip meert aan in een haven en blijft er een klein jaar liggen. Van daaruit komen en gaan de vrijwilligers.
Mercy Ships heeft sinds de aankoop van het eerste schip in 1978 al meer dan 70 havensteden bezocht. Daar worden mensen geholpen die niet meer droomden van een normaal leven.
Burgeroorlog in Liberia.
In ontwikkelingslanden worden mensen uitgesloten uit de maatschappij wanneer ze één of ander gebrek hebben. Liberia komt nog maar pas uit een burgeroorlog van 14 jaar. De dreiging is er nog steeds reëel. Internationale UNO-troepen bewaken het land. Het schip waar ik actief was, lag aangemeerd in een dok waar ook een Nepalese UNO-eenheid gevestigd was.
Naast een hospitaal is het schip ook een drijvend dorp met alle voorzieningen die een (soms langdurig) verblijf aan boord mogelijk maken voor 450 bemanningsleden, eventueel met hun gezinsleden. Er is een grootkeuken, eetzaal, kapsalon, winkel, tandheelkundig kabinet en huisarts aan boord.
Drijvend dorp.
Schooltjes.
Er wordt internationaal onderwijs gegeven vanaf de kleuter- tot en met de middelbare school. De patiënten die aan boord een operatie ondergaan, worden vooraf door plaatselijke hulpverleners geselecteerd. Alleen mensen met kansen op een verbetering van de situatie, worden toegelaten.
Van zodra het schip aanmeert in de haven, vertrekken teams van hulpverleners naar vooraf afgesproken plaatsen om veldhospitalen op te zetten en mensen voor te bereiden op de operatie. Andere vrijwilligers blijven aan boord om operaties uit te voeren en het dorp drijvende te houden.
Veldhospitalen.
Alles is kapot.
West-Afrika, en meer bepaald Liberia, gaf ons tot nu toe de meeste voldoening, want de nood is daar zo groot. Alles is kapotgeschoten tijdens de burgeroorlog : ziekenhuizen, hotels, huizen, ijzerertsmijnen,…. Er is niets meer.
Het enige hospitaal dat er was, heet... Africa Mercy. Heel langzaam wordt het land weer opgebouwd, met vallen en opstaan. De dreiging voor het uitbreken van een nieuwe burgeroorlog blijft. Het schip zat altijd in de alarmfase 'oranje'. 's Nachts mochten er geen hulpverleners buiten komen, overdag enkel als we in groep waren, en met vervoer van Mercy Ships. Toch is het een prachtig land met een wondermooie natuur en hele lieve en dankbare mensen.